مردمان یک جامعه دو دسته هستند. دسته اول آن ها که هر کاری دلشان خواست می کنند و هیچ محدودیت ذهنی در امور مدنی ندارند و تنها بازدارنده آن ها، ترس از قانون و جریمه های قانونی است. دسته دوم، کسانی هستند که اگر قانون هم وجود نداشته باشد، باز هم فکر می کنند تنها راه بهتر زیستن رعایت ضوابط و قانون است.
دسته اول، هر طور دلش خواست رانندگی می کند، در هر جایی آشغال می ریزد، هیچ وقت ملاحظه بقیه را ندارد و قید و بندی بر رفتارش نیست. دسته دوم از دیدن رفتارهای دسته اول تئوری مدنیت تولید می کند و رنج می برد. وای از روزی که دسته اول بر دسته دوم حاکم شود.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر