شهرهای آلمان را که از هواپیما نگاه می کنی، بسان باغی می ماند که در بخش هایی از آن خانه ساخته اند و یک شهر را ساخته اند. در نزدیکی خانه ما در برلین، پارکی است که در این روزهای نه چندان گرم، سری به آن بزنیم. عکس های آن را در زیر گذاشته ام. شعف دیدن این مناظر را باید با آواز زیبابی پرندگان در هنگام غروب آفتاب ممزوج کرد و حظ وافر از نعمت های خداوند در این گوشه زمین برد. مردمان این سرزمین هر وقت بخواهند به فاصله چند دقیقه پیاده روی می توانند به جاهایی بروند که تهرانی ها برای دسترسی به این جاها باید شهر دیگری بروند. شاید یکی از دلایلی که مردم هیچ وقت پیر نمی شوند، همین است.
۱ نظر:
سلام. من چند ماهی میشه که این وبلاگ رو می‌خونم و واقعا لذت می‌برم. این وبلاگ وبلاگ معروفی نیست ولی واقعا با ارزشه. گفتم زشته که من این همه اینجا رو می‌خونم و این همه نوشته‌هاش رو دوست دارم ولی نیام و نظری ندم و تشکری نکنم. اینجا رو از گوگل ریدر پیگیری می‌کنم. واقعا دستت درد نکنه. امیدوارم که حالا حالا اینجا بنویسی. موفق باشی.
ارسال یک نظر