۱۳۸۸ آذر ۲۴, سه‌شنبه

برداشت هایی از برلین: 2-خط اینترنت

برای گرفتن خط اینترنت در برلین چندین اپراتور وجود دارد که خدمات اینترنت ارائه می دهند. اپراتورهای مانند O2، E-Plus، Vodafone، T و ... در این بازار فعالیت می کنند. اولین بار به سراغ O2 رفتیم که قدیم الایام تبلیغات آن بر روی پیراهن آرسنال بود. این اپراتورها نمایندگی های زیادی در سراسر شهر دارند و هر گوشه شهر چند مغازه ای هستند که این نمایندگی را انجام می دهند. در O2 فروشنده گزینه های قابل فروش را ارائه کرد. اولین گزینه با سرعت 2 مگابایت بر ثانیه و یک خط تلفن، 25 یورو، گزینه دوم با سرعت 6 مگابایت و خط تلفن و تعدادی آپشن دیگر 30 یورو و گزینه سوم با سرعت 16 مگابایت و کلی آپشن دیگر 35 یورو بود. در مذمت اولی گفت که فقط 2 مگابایت سرعت دارد! و من در دلم بدجوری به او خندیدم که نمی دانی من از کجا آمده ام. من در جایی بودم که حداکثر سرعت مجاز برای یک شهروند عادی، 128 کیلوبایت در ایام غیر راهپیمایی و 13 آبان و 16 آذر است. فکر کنم او هم از این لبخند من گیج شده بود و من هم خیلی دوست داشتم با صدای بلند در برابر او بخندم. یک خنده هیستریک با تکانش های زیاد! در برابر همه این ها پیشنهاد فروشنده استفاده از سرعت 16 مگابایتی بود با قیمتی خیلی خوب. دست آخر ما خواستیم برویم و فکرهایمان را در برابر آپشن ها بکنیم که از ما خواهش کرد به خوبی فکر کنیم و به مغازه آن ها برویم و از گزینه های آن ها استفاده کنیم.
وقتی دیدیم این طوری مشتری را تحویل می گیرند به سراغ سایر اپراتورها هم رفتیم. مثلا به چند نمایندگی E-Plus در جاهای مختلف شهر سر زدیم. ویژگی بارز همگی این بود که ابتدا یک کاغذ می آوردند و تمام نیازهای مشتری را می نوشتند و برای هر کدام یک راه حل و گزینه ارائه می کردند و سرانجام یک قیمت کلی می دادند و می گفت اگر شما بخواهید همه این گزینه ها را جداگانه داشته باشید، باید کلی پول بیشتر پرداخت کنید ولی با این تجمیع خدمات این قدر به نفع شماست.
تا بحال حداقل به 8 یا 9 نمایندگی سر زده ام و همگی رفتارهای مشتری مدارانه جالبی از خود بروز داده اند. اولا عصابی نشده اند، دوما با آرامش خاصی به سوال ها جواب می دهند، حتی اگر شما نیم ساعت بخواهید وقت طرف را بگیرد و در صف انتظار هم حداقل چند نفر در نوبت باشند.
در نمایندگی ها هر فروشنده، یک میز مخصوص به خود دارد که در حالت ایستاده به سوالات پاسخ می دهد و یک کامپیوتر هم روی میزش دارد. تا به حال هیچ کدام را ندیده ام که لپ تاپ داشته باشند و همگی به بروشور زیادی مجهز هستند که از طرف شرکت مربوطه چاپ شده است و همه گزینه ها را در آن آورده است.
برای دسترسی به اینترنت راه حل دیگری نیز وجود دارد که Surf-Stick نام دارد و مانند فلش است و هر جای شهر امکان برقراری اینترنت وایرلس با سرعت 16 مگابایت و محدودیت 5 مگابایت دانلود در ماه را دارد. شارژ ماهانه این وسیله 20 یورو است (به شرط قرارداد 2 ساله بستن) که البته بر روی آن خط تلفن داده نمی شود.
در مورد خط موبایل هم گزینه های جالبی دارند. مثلا یک خط تلفن می دهند به قیمت 10 یورو ماهانه که تا 100 دقیقه مکالمه و 150 SMS رایگان است. تماس بین اپراتورهای مختلف 19 سنت به ازای هر دقیقه هزینه دارد. با یک حساب سر انگشتی تقریبا هزینه موبایل با ایران برابر است. من در ایران با حدود 60 دقیقه مکالمه و تعداد کمی پیامک ماهانه، حدود 10 هزار تومان پرداخت می کردم. البته این جا گزینه دیگری هم دارند که اگر دو خط را همزمان با هم خرید کنی، (مثلا برای ما زن و شوهری) هزینه تماس بین این دو خط خریده شده، رایگان است.