قهوه واقعا تلخ

از سریال قهوه تلخ تا بحال قسمت های 11 تا 18 را دیده ام. نه کارشناس رسانه ام، نه چیزی در این زمینه ها می دانم، اما به عنوان مخاطب دریافت من از این سریال، چیز جدیدی نبوده است. این سریال یک ورژن نازل از سریال شب های برره است.

در هر قسمت یک نفر هست که 4 تا 10 بار عبارت پدر سوخته و ... را تکرار می کند، چند خانم به هم فخرفروشی و حسودی می کنند، حرف های ابله ها زده می شود و داستان تمام می شود. حالا ممکن است که چندتایی هم جمله معترضه یا طنزمعنا دار در آن گفته شود که به نسبت کل زمان سریال چیزی نیست. در مقام مقایسه این سریال هم چیزی شبیه به اخراجی هاست که بازه ای از تاریخ ایران را به سخره گرفته و روایتی هزل گونه برای شاد کردن مخاطب ارائه می کند و همانطور که اخراجی ها پرفروش شد، این سریال هم پرفروش خواهد بود. بدترین جای سریال به نظرم تصویر همان مسوول امنیه است که دائما فحش می دهد و مستشار را تحقیر می کند و مخاطب از فرط بلاهت ایشان باید بخندد و لبخند بزند و این هم باز روایتی قریب از همان داستان اخراجی هاست.

فروش خوب سریال نشان دهنده نیاز بازار است که تشنه محصول جدید است و شاید خلاصی از صدا و سیما و شاید به دنبال ذره ای خنده! هر چه هست بازار کشش دارد و سرمایه گذاری در این بازار، درآمد خوبی برای سرمایه گذار خواهد داشت.