چند سال قبل در ایران (سال 79) یک بانک ایرانی توانست جایزه ای را به نام بوق کیفیت از آن خود کند. این جایزه چیزی شبیه به زرشک طلایی و این جور چیزهاست که از طرف یک موسسه خارجی این انتخاب انجام شده بود. علت هم این بود که این بانک محترم به دلیل این که مردم در پشت باجه های بانک زیاد معطل نشوند، وسایل پذیرایی مانند چای و آب و قهوه و ... گذاشته بود.
دیروز برای کاری به دویچه بانک رفتیم. -این بانک برای ایرانی ها هیچ کاری نمی کند- در بانک یک محلی درست کرده بودند که محل بازی بچه ها بود. نیمکت هایی به ارتفاع خیلی کم و تعدادی اسباب بازی بود تا مشتریانی که مراجعه می کنند و بچه دار هستند، فرزند محترم را در آن جا بگذارند و کارشان را انجام دهند. در محل دیگری هم در دو جای مجزا هم مانند لابی، مبلمانی بود برای نشستن و گپ زدن و پذیرایی کردن از خود. وقتی ما آن جا بودیم یک گروه سه نفره در حال بحث در مورد نرخ بهره و سرمایه گذاری صحبت می کردند.
تفاوت آن بانک وطنی با دویچه بانک در این است که یکی جایزه بوق کیفیت می گیرد و دیگری جزوه چند بانک اول اروپا می شود.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر