گودر

تا چند وقت پیش خواندن گوگل ریدر به صورت روزانه و دنبال کردن آن ها که پیرو (Follower) آن هستم، از الزامات درونی شده ام بود، و اگر روزی به اینترنت دسترسی نداشتم و گودر نمی خواندم، احساس بدی داشتم. اما به تدریج دیدم که با نخواندن گودر چیز زیادی هم از دست نمی دهم و به جای پیرو محض بودن، باید پیروی را هم مدیریت و عقلانی تر کرد. 

این نوشته در مورد گودر را پسندیدم و به نظرم نقد خوبی در نحوه استفاده از گودر است. (لینک مطلب)

عقلانیت و شهادت

در مطلب قبلی در مورد محرم عرب ها، موردی از مشاهدات مراسم سنی ها نوشته بودم. در ادامه سخنرانی دکتر سروش را که در شب عاشورای امسال انجام شده است، گوش دادم. سخنان خوب و پرمایه و پر از مطالب آموزنده برای من بود. به دلیل عدم احتمال دسترسی، فایل را در اینجا جهت دانلود می گذارم و البته گوش دادن به آن را پیشنهاد می کنم. 

محرم عرب ها

دو تا همکلاسی عرب داریم یکی از عربستان و دیگری از اردن. امروز به من می گفتند که می دانی تاسوعا و عاشورا چیست؟! بعد من با تعجب پرسیدم که مگر برای شما این روزها مهم هستند. گفتند که بله خاندان رسول خدا فدا شدند و برای ما خیلی مهم است!! سوال بعدی این بود که آیا شما در این روزها در ایران روزه می گیرید؟ گفتم نه و در دلم گفتم که همانا روزه گرفتن در روزهای تاسوعا و عاشورا یکی از بزرگترین محرمات در استفاده از نذری و خورشت قیمه است و خودم هم کسی را نمی شناسم که بخواهد روزه بگیرد. 

بعد از کلاس امروز در دانشگاه بودم که دیدم چند جا آگهی به زبان عربی زده اند و برای روزهای تاسوعا و عاشورا دعوت به افطار در ساعت 4 بعد از ظهر کرده اند. (ساعت مغرب سنی ها در برلین این روزها 4 عصر است و شیعه ها 4.5)

آن چه از سیدنی دیدم- 5

برنامه های تلویزیونی استرالیا

برنامه هایی که در تلویزیون استرالیا دیدم، برنامه های پرمحتوایی نبود. تعداد کانال های تلویزیونی زیاد نبود و به نظرم حدود 15 شبکه داشتند که محتوای برنامه ها؛ مسابقه های تلویزیونی، تعقیب و گریز افرادی که با سرعت زیاد رانندگی می کردند و پلیس آن ها را متوقف می کرد و دلایل سرعت زیاد را می پرسید (مشابه این برنامه در تلویزیون ایران هم هست)، فیلم های قدیمی امریکایی، مسابقات گلف و چیزهایی شبیه به این حوزه ها بود. معمولا در روزهای شنبه و یک شنبه شب، تلویزیون فیلم های خوب پخش می کرد که هر 10 دقیقه یک بار به مدت 5 دقیقه تبلیغات پخش می کرد. 

برنامه های تبلیغ هم غالبا بی محتوا و به عبارتی چرت بود، و از این منظر شباهت زیادی با تبلیغات بازرگانی تلویزیون ایران داشت. از دوستان ایرانی مقیم سیدنی شنیدم که ماهواره ها، استرالیا را در برنامه های تلویزیونی پوشش نمی دهند و برنامه های BBC و CNN به عنوان شبکه های فراگیر در دنیا، در استرالیا در دسترس نبود. 

ورود اقلام خوراکی و خیلی از چیزهای دیگر توسط مسافران به استرالیا ممنوع است و سخت گیری خیلی زیادی در بازرسی وسایل شخصی اعمال می شود. مشاهده نحوه این بازرسی ها و رفتار مسافران سرگرمی مردم استرالیاست و تلویزیون برنامه هایی در این مورد پخش می کرد. 

برداشت از زندگی

در طی دوران زندگی، معمولا 15 تا 20 سال اول زندگی جسم به کمال می رسد و به طور متوسط 50 سال بعد فرصت تکامل روحی و معنوی است. 

تفاوت تدریس در آلمان و ایران

این روزها دو اتفاق همزمان رخ داد که هر دو از یک جنس بودند و مقایسه آن ها تفاوت تدریس را در آلمان و ایران برای من مشخص تر کرد.

در رویداد اول چند ماه پیش 4 نفر از دانشجویان صنایع شریف مراجعه کردند و برای انجام پروژه درس اصول مدیریت اطلاعات می خواستند. اطلاعاتی از قبیل شرکت های زیر مجموعه شرکت و می گفتند اگر در پروژه نیاوریم استاد نمره نمی دهد؛ یا گروه های غیررسمی که وقتی پاسخ گرفتند در شرکت ما این ها را نداریم گفتند ما حتما باید بیاوریم و اجازه گرفتند که بنویسند گروه کوه یک گروه غیررسمی در سازمان است تا نمره پروژه را بالاتر ببرند؛ یا این که لیست کمیته های شرکت، تعداد کارگر، تعداد سرکارگر، تعداد کارمند را می خواستند.

در رویداد دوم، همسر گرامی که در آلمان دانشجوی رشته غیرمدیریت است، درس اصول مدیریت را دارد، می گوید که استاد درس گفته به عنوان پروژه لیست آموزش های مورد نیاز کارکنان در زمان تغییر سازمان را تهیه کنید.

وقتی این دو را در کنار هم می گذارم، بخشی از علت عدم پیشرفت علم مدیریت را ایران را می توانم معلول همین رویکردهای تدریس بدانم. وقتی که آن گروه دانشجویان آمدند و برایشان گفتم که من هم روزگاری این درس را گذرانده ام و برایشان سرفصل های جزوه درس را که در یاد داشتم، توضیح دادم، همگی متوجه شدیم که سرفصل های درس نسبت به 10 سال پیش هیچ فرقی نکرده و تازه 10 سال قبل من می دانستم که این سرفصل ها از 15 سال قبل هم تدریس می شده یعنی از 25 سال پیش تا بحال همان درس با همان کیفیت در کلاس تدریس می شود.

آن چه از سیدنی دیدم- 3

زبان دوم در سیدنی

جمعیت استرالیا حدود 22 میلیون نفر است + و به دلیل مهاجر پذیری استرالیا، جمعیت چینی ها در بین مهاجران بیشتر است. قیمت های بالا در استرالیا برای محصولات ارزان چینی بازار خیلی خوبی ایجاد کرده است و تقریبا همه فروشگاه ها مملو از اجناس چینی است. حجم بیزینس بالا با چینی، این اقلیت را در بین سایر ملیت ها و هم زبانان، قدرتمند از بقیه کرده است. در فرودگاه ها، بانک ها، فروشگاه ها و ... زبان اول انگلیسی است و زبان دوم چینی است و تابلوها و نوشته های چینی همه جا دیده می شود. حتی در فرودگاه ها، فردی که اطلاعات پروازها را اعلام می کرد، پس از زبان انگلیسی، به چینی اعلام می کرد. 

آن چه از سیدنی دیدم- 2

سیدنی شهر نه چندان مدرن 

سیدنی از نظر استاندارد زندگی در رتبه بالایی در بین سایر شهرها قرار دارد، اما چندان مدرن هم نیست. شهر یک مرکز اصلی دارد که به آن سیتی می گویند و مرکز تجارت و بیزینس است. بناهای زیبا مانند سالن اپرای سیدنی و هاربور بریدج در این منطقه قرار دارد. علاوه بر آن کلی برج و ساختمان جدید در سیتی ساخته شده است. از سیتی که خارج می شوی، خیلی از ساختمان ها قدیمی است. خانه های یک طبقه قدیمی که طول آن به اندازه یک خودرو است و عرض چندانی هم ندارند، زیاد دیده می شود. برخی از جاهای شهر در حال ساخت و ساز برج های مدرن بودند اما تعداد آن ها به نسبت کم بود. هر قدر که از سیتی دور می شوی و به سمت اطراف شهر می روی، شکل خانه ها از آپارتمان به خانه تبدیل می شود. اما در این میان محله هایی را می بینی که مانند بافت های فرسوده جنوب تهران است. حتی صحنه های کابل های برق آویزان که به صورت درهم تنیده بودند هم دیدیم. در یک نگاه چند روزه از منظر میزان مدرن بودن، سیدنی چیزی بین تهران و شهرهای آلمان است.

سالن اپرا

پل معروف سیدنی- هاربور

منطقه سیتی